Baleiróuseme a sintaxe
e tamén os frascos de pena.
Cando pasa,
só respiro e,
ás agochadas,
xunto feridas nun libro de recortes,
páxinas eslagañadas de sangue seco
que agardan mercromina.
Aquí, onde me apertas, volve fluír o sorriso.
Énchenseme os músculos
e tamén os botes de bicos.
Cando pasa,
respiramos xuntos e,
á luz do día,
rachamos as páxinas de feridas
para facer un collage de soños.
Ningún comentario
Cóntame!