Mecánica de fluídos

Pola mañá, o seu corpo tiña pezas que non eran súas.

Por riba, estaban mal enroscadas.

As xuntas non contiveron o café do almorzo

e foi vertendo camiño ao traballo.

Así, como Hansel e Gretel, non me perderei á volta.

Tivo que engrasar as xuntas máis veces do habitual,

sentada frente ao ordenador,

coa graseira baixo a falda.

(...)

Lección urbana nº 1

O día que el lle contou ao oído que os edificios eran dentes

eu comezara a cavar na encía.

Xa contara os molares, as caries, os restos de comida entre as tuberías.

Xa observara, entrepechando os ollos innecesariamente para denotar esforzo,

que contalos era máis sinxelo que se foran estrelas.

Pero que ninguén vaia pensar que non os había que brillaban máis.

Habíaos.

Os máis escuros,

os edificios case derruídos,

eses que nunca se enxaugan con eucalipto.

Os que se dan por perdidos

brillaban con máis historias ca calquera outro.

Para hoxe...

Sentar no sofá cunha mantiña.

Termar dunha taza de té quente coas dúas mans.

Facerse cunha melancólica obra de Auster.

Ollar como chove.

Escoitar.