Fuxida - versión 1.0

Imaxe inspiradora via Décalage

Non hai piano abondo ominoso
para narrar a túa fuxida.

Preciso violíns rechiando,
bombos latexando,
voces de coro infantil co máis profundo laio.

Pechaches a porta a modiño
e os ollos dun golpe
para correr no frío,
na soidade,
para correr cega de bágoas
sen ver os teus pés.

Son eses, 
os que aboian sobre a grava,
os que impactan no mundo,
os que tropezan cedo

por fuxires tarde e sen música,
por non correres dabondo,
coma el.

Ningún comentario

Cóntame!