O buceador

Cando espertou, deu media volta e buscouna ao seu carón. Houbo un momento de tensión, de medo, mesmo, no que non a atopou e púxose a rebuscar baixo montes de sabas e edredóns de plumas, por túneles de colchón e minas subterráneas de almofadas. A uns tres metros da superficie, deu cunha veta de neve e seda que só podía ser a súa pel. Bicouna para comprobar que era ela. Non tivo dúbida, sabía ós doces soños que lle desexara á noite.
Observou o seu corpo dende moi preto. O peito, que tantas veces lle servía de almofada, subía e baixaba ao compás de profundas respiracións, os beizos curvábanse nun estraño medio sorriso. Voou sobre ela, flotando no pesado aire da mañá e comezou a bicala polos pés, avanzando sobre o seu corpo paseniño. Ela moveuse cun lento espertar e cun sorriso máis profundo. El somerxiuse nela sen escafandra e buscou cóxegas e peixes de cores.
Detrás dun peixe paiaso albiscou o que semellaba unha sala de cabaret. Cando o peixe se apartou de diante súa, asustado, el seguiu avanzando pola húmida bóveda ata as mesas redondas e en penumbra que se erguían na superficie, coma se flotasen. Sacou o seu corpo espido e quente do líquido e mirou ao seu redor. As lámpadas de pé das mesas alumáronse de súpeto creando unha tenue atmósfera amarelenta e, á fronte, na escea, un potente foco iluminouna.

A aperta máis longa do mundo


«A aperta máis longa do mundo convertiuse así nun bico
que os uniu e produciu unha explosión luminosa coma a
dunha estrela (penso eu, aínda que nunca vin unha). Crearon
unha inundación e fixeron tronos de xemidos e cando rematou
a aperta máis longa do mundo comezou outra máis longa aínda»

We looked like giants


we looked like giants in the back of my grey subcompact
fumbling to make contact
as the others slept inside

and together there
in a shroud of frost, the mountain air
began to pass from every pane of weathered glass
and i held you closer than anyone would ever get...

[Death Cab For Cutie -- We Looked Like Giants]