Ai, meu


Medran paraugas, medran galegos



Hai terras tan confusas
que fan xermolar paraugas no formigón.
Froito das sementes dun trebón,
medran abertos,
fillos da choiva,
onde os débiles caeron
con baleas rendidas.
Hai terras tan extrañas
que fan xermolar carriza no corazón.
Froito das sementes dun trebón,
medran galegos,
fillos da choiva,
onde os mares non arredan
marabuntas fratricidas.
.
.



7 palabras e unha coma



Son os seus bicos,
vestíndome
de festa.




Foto: Sabela González - Vigo, outubro de 2011