Non namoro cunha ollada
pero sei amar mesmo coa punta dos pés.
Estudo aos meus homes coa xema do dedo
e nun almoumiño memorizador
reteño mesmo o labirinto cartilaxinoso das súas orellas.
Non namoro cunha ollada
pero xa non teño medo de non namorar.
Gardo os meus nenos na caixa do peito
e latéxoos veña vento ou treboada
baixo carraxe ou saloucos
ata que dormen tranquilos.
Non namoro cunha ollada
pero non canso de mirarvos
ata namorar
un cento de veces
cada día
e cada segundo
en todas as olladas.
Ningún comentario
Cóntame!