Igual pensastes que o cadro do bonito, Mariñadas, quedou así como estaba en abril, pero non: só me falta o marco.
Armeime de uns cantos aparellos e por fin o din por rematado. Velaquí o resultado:
O poema que lle deu orixe e nome a esta idea está esparexido en estrofas nos papeis que vedes, cada un, nun anzol. Para non perdelos :) Velaquí un detalle de exemplo:
Claramente o de pintar un cadro-cadro ao mes foi un despiporre de propósito de anonovo. Pero non hai motivos para estar descontenta: aprendín, fixen cousas novas con técnicas novas e teño un resultado do que, persoalmente, estou ben orgullosa.
E pronto, terá marco.
Ningún comentario
Cóntame!