É máis sinxelo escribir de corazóns rotos ca de corazóns inteiros.
Escribir de cerebros e páncreas, de riles e de pulmóns, debe de ser o máis difícil.
Pero eu lévote aí,
en todos os órganos,
filtrándome o sangue en cañas de verán,
estourándome as neuronas en fogos artificiais,
respirándome pel de pomelo nos bronquiolos máis profundos.
É que eu non te levo no corazón,
que non me dá.
Lévote baixo a pel a todas as viaxes,
lévote nos ósos en todos os momentos.
Todos os textos e imaxes deste blog (salvo mención expresa) son propiedade de Sabela González.
Para facer un uso autorizado dalgún contido, podes contactar comigo aquí
Copyright blog de sabela gonzález. Designed by BloggerTemplate
Ningún comentario
Cóntame!