Este dibuxiño, que mestura lápiz, tinta e acuarela con retoques dixitais, é o complemento ao pequeno poema-homenaxe que lle escribira á miña irmá, Iria, aló polo 2013 e que podes ler aquí.
E si, o que hai a carón de Iria é unha pirámide. E eu mándolle unhas folliñas verdes que arrecenden a mar a ver se lle dá morriña e volve dunha vez (he, he).
Ata pronto!
Velaquí o enlace para ler a revista completa.
Ningún comentario
Cóntame!