Tiña furadiños polo corpo e asubiáballe o aire ao pasar por eles.
Ás veces tapábaos con algodón, ás veces con corchos.
Outras, parábase a escoitar ata atopar unha melodía
e acompañábaa abaneando a cabeza.
Cando abaneaba a cabeza pechaba os ollos.
Cando pechaba os ollos ás veces sorría.
Se soase unha voz para acompañar a melodía...
Se soase, sacaría o algodón do furado do peito.
Ése era o que máis picaba.
Ningún comentario
Cóntame!