Boa viaxe

A semana pasada estiven en Barcelona.
Voei para aló o martes que tanto vento fixo e o descenso ao aeroporto foi de infarto. Eu fixen coma que ía tranquila e seguín lendo. Ás veces son moi de aparentar.

Iso foi despois de tirar esta foto do Mediterráneo. O mar ao que eu sempre chamei "sopa" semellaba o meu Cantábrico do revolto que estaba, non digo máis.

Tanto ten a que fun (pero, se vos interesa, podedes buscarme por aquí, para vos rir de min, sairá pronto, non sei que día aínda, se cadra hoxe?). O importante é que aproveitei para visitar a miña prima e coñecer o barrio de Gràcia.

Pasámolo moi ben. E logo, como non, coma sempre na miña experiencia con xente de Cataluña, estando con oriundos, xordeu o tema da lingua. Sempre está ben compartir experiencias e ideas, sorprenderse coas diferenzas.

Bonecos de Nadal

Ás veces, os regalos para os nenos facémolos máis por nós que por eles. Case sempre, diría eu. No meu caso, polo menos: a motivación que teño cos regalos para os sobriños é inquedante...

Hai meses vin esta casiña de bonecas e pensei en Elsa inmediatamente. Logo vin exemplos de personiñas de madeira pintadas e pensei que isto o había que probar... e as dúas cousas encaixan á perfección!

The Man Who Rained

–Como vou estar namorada? Vimos de coñecernos. Nin sequera se me ocorre como... se... podería achegarme a el.
Dot tiña os ollos entrepechados.
–Mírao así: unha das cousas terroríficas da miña vida é que me pertence a min. Nunca se viviu antes, nin se volverá a vivir. Cada segundo é unha posesión nova.
–Volve a falar con xeroglíficos.
–E ti volves a non contestar a pregunta.
–Que pregunta?
–Estás namorada del?
–Pódese demostrar que o amor non é máis ca unhas substancias químicas e mais electricidade no cerebro.
–Claro que se pode, pero iso non che axuda a te enfrontar ao amor. Estás namorada del?
–E se non podo responder?
Dot encolleuse de ombros.
–Pérdete, Elsa. É o mellor consello que che han poder dar, e teño a sensación de que o teu pai estaría de acordo. Agora, marcha.

Dot: 58 - palabras y letras y sílabas

Por se non o sabiades, xa está na rúa a nova Dot: 58 e, coma sempre, nela, a miña ilustración para o relato de Sergio Lagartija. Desta volta, un amago de collage. Logo haberá que varrer esas palabras...

NaNoWriMo >> Fin da maratón

Como non me gusta deixar estas cousas a medias, véxome na obriga de facer a reflexión final ao reto NaNoWriMo. Aquí tedes a entrada de cando me poñía, toda motivada, o reto; aquí, a de cando pasaran 5 días e aínda vía posiblidades, e esta é a de 20 días despois, sabendo que ía moi malamente pero coa ilusión de ter aprendido.

O certo é que cando se fai unha maratón hai que entrenar. E non quero dicir que debera ter escrito a reo durante os meses anteriores, pero si que me debería ter preparado para a ocasión, deixando outras cousas de lado durante este mes (no canto de pintar cadros, facer postais, revisar libros e esas cousas :P).

Con todo, coñecer a experiencia, aprender as leccións necesarias, descubrir os meus límites e carencias, ademais de ferramentas que sei que aprenderei a aproveitar a partir de agora, saber que é posible... todo iso, mereceu a pena. 

Para o ano intentareino de novo. Así que teño 11 meses para entrenar.

60!

Esta fin de semana fumos a Cervo para celebrar o cumpleanos do meu pai. 60 anos! Un chaval, vaia.

Aínda que sexa un chaval, os 60 son unha cifra redonda e bonita de máis como para non celebrala de xeito especial, así que nos xuntamos todos os que puidemos e fixemos unha comida de agárrate (por respeto, diso non vos poño fotos, pero mamaíña que rodaballos e que xabarín... xabarín! Ai, que volvo salivar...).

Para celebralo, tamén, quixemos facerlle un agasallo especial, así que os últimos meses estiven, pouco a pouco, traballando nunha revisión dun boceto que andaba polas miñas carpetas hai máis de dez anos. E logo envolvímolo ben, claro :)

Postais de Nadal

Poida que sexa cedo para falar do Nadal, pero estas cousas hai que preparalas con tempo! Así que aquí vos presento as miñas postais de Nadal. Tadáaa!

Fixen unhas cantas para repartir entre familia e amigos PEEEERO fixen de máis para que, se vos gustan e andades por Vigo, poidades mercalas en Pulgar de Elefante (unha tenda preciosísima que tedes que coñecer, aquí está!). Se queredes algunha pero Vigo vos queda lonxe, avisádeme!

Están impresas en papel verxurado, tamaño A5 e veñen cun sobriño de cor :) Espero que vos gusten!

NaNoWriMo >> Día 20 >> Leccións aprendidas

 Van 20 días de NaNoWriMo e a que subscribe debe de ir á cola da carreira. Mentres escribo estas liñas, o meu cómputo de palabras é de 5.692. Psé. Pero é algo.

Cousas que leo

O do vicio cos libros é un problemón.
Logo dicimos da xente con moita roupa no armario ou con centos de pares de zapatos pero, se che gusta ler, bota un ollo á túa casa e pensa se non te estarás pasando con tanto libro.

Non?
Xap. Eu tampouco.

NaNoWriMo >> 5 días despois

Falábavos na anterior entrada do reto NaNoWriMo. Collino con moitas, moitas ganas e estiven facendo garabatos con personaxes, posibles argumentos e esas cousas. Pero o mes comeza en fin de semana e as fins de semana sonvos o demo! E máis o demo aínda foi o catarrazo que pillei, que me tivo co cerebro anulado ata onte, 5º día xa de novembro!

Retos de novembro

Coma se tivese poucas cousas sobre a mesa (metaforicamente, claro, a miña mesa dá boa fe das miñas manías), apunteime a un reto para o mes de novembro.

A lista de cousas que teño que facer non me parece menosprezable, pero cando me enterei da existencia do NaNoWriMo non puiden evitar lanzarme.

Verán en outubro

Esta finde, o outono debeu marchar de vacacións. Nós tamén. Celebramos 1 ano e tamén 7.
Por un milleiro deles máis.
Veña o que veña, estes momentos xa fixeron que a vida sexa máis que perfecta.

Vai de libros

Hoxe actualicei a miña lista de lectura en Shelfari. Veño de rematar American Gods, de Neil Gaiman, e é destes libros que queres recomendar ao mundo.

Cousas do outono

Foto de Papel Salado

Estes días chegou o outono con ganas, estilo winteriscoming e moito, coas súas galernas que agora se chaman cicloxéneses. Penso que vou mercar unhas katiuskas.

Atrás quedan os vermús ao seco, parece! A foto, é do último da Juakina, onde os rapaces de Papel Salado estiveron sacando fotos "á vella usanza" (xa sabedes, #nofilter, moi recomendable! O proceso é precioso e o recordo máis aínda).

En fin, que este mes, para variar, eu tiven lío. Porque cada vez que digo "que ben, teño uns días para facer outras cousas!", teño lío.

Entre estes líos (bos, por suposto) estivo unha nova revisión de Feitizo de Sangue, que vai tomando xa case toda a súa forma  de libro. Iso si, avísovos de que aínda ha tardar uns meses máis.

Se cadra algún día vos conte cousas de como funciona o mundo da edición, que ten máis intríngulis dos que unha poida pensar dende fóra.

Que teñades unha boa fin de semana! Se saen ben os plans, volverei a semana próxima con algún work in progress de novas ilustracións ;)

Dot: 57 - Finlandia

Para a Dot 57, Sergio escribiu, ao parecer, desde Finlandia. Escribiu moito e o meu debuxo minguou para facerlle sitio. Pero é o que ten que ser e, ás veces, as cousas vense mellor despois de minguar.

Coma sempre, podedes ver a revista en Issu aquí, podedes vela en papel nos moitos sitios nos que está dipoñible e podedes rebuscar máis na súa web.

Unha nova Gramática

Se cadra xa nin vos acordades de min, co tempo que levo sen actualizar este bloguiño.
Se cadra non vos dades conta de todo canto cambiou por aquí, pero son abondo cousas.

Empezando polo principio, e indo por partes, que diría Jack o Destripador, cómpre dicir que este é un blog completamente novo, montado de cero e aqueloutrado ás agochadas ata (case) este momento.

Aínda que www.gramaticadecorpos.com dirixe tamén a este lugar da rede, o novo enderezo (o que vos pido que engadades aos vosos lectores de feeds, se é que os tedes, ou que visitedes de cando en vez, se vos fai) é

 www.sabelagonzalez.com.

Ultimamente // Libros e orgullo friki

Vou intentar remediar a deixadez á que teño sometido a este bloguiño meu con estas notas de actualización, por chamarlles dalgunha forma.

Ás veces non hai moito que contar, e falar seguido de traballo, sexa o que paga as facturas ou o que alegra o día, acaba por cargar a caixa. Tampouco quero desbarrar cos plans e ideas que me pululan libremente pola cabeza: disque se se confesan os propósitos diminúen as posibilidades de logralos, así que canto máis queden en petit comité, máis factibles me parecerán... se cadra.

Entre as cousas que andan pasando están as Feiras do Libro, das que sempre vos conto. A principios de mes pasei pola de Santiago e non puiden evitar unhas cantas compras, incluído este marabilloso libro de Miguelanxo Prado, Ardalén, que devorei entusiasmada. Este luns achegueime á feira de Vigo á presentación de Recinto Gris, de Ledicia Costas. O acto foi un encontro moi ameno, a modo de diálogo entre a autora e Marcos Calveiro. E non merquei nada. Igual ata me estou rehabilitando...

Ultimamente // Feliz día do libro!

Vergonza me debía dar pensar canto hai que non actualizo... Pero tampouco me dá tanta, non vaiades pensar.

É difícil sentirse mal cando o tempo está aproveitado. Podía estar máis aproveitado? Claro que si, pero ver o número de páxinas da segunda parte das miñas "croniquiñas" medrar é un sentimento demasiado positivo como para enmerdalo (con perdón pola expresión) cunha perda de tempo tan grande como sentirse mal.

En resumo, niso veñen pasando os meus días ultimamente (despois de traballar, antes de saír as findes, enténdaseme): en escribir.

Outras cousas que ando facendo... Pois aprender a esculpir en arxila polimérica, correr e ler.

En arxila saiume ese raposiño porta-aneis que vedes na foto. E está sentado sobre a miña última lectura, unha recomendación dunha amiga que, polo que estou vendo, atinou de cheo! ;)

O resto das lecturas pendentes están na estantería vertical do salón, canda outras lecturas rematadas (o meu criterio de orde nos libros é un tanto peculiar... pero é orde, prométoo). Por aquilo de que é o día do libro (feliz día do libro!!), déixovos uns retratos desa estantería. Entre as últimas adquisicións, City of Ember, The Book Thief e un que non sae porque está onda os "libros xoia", The Bird King, unha marabilla máis de Shaun Tan.

E vós, que estades lendo? Se a resposta é "nada" ou "non sei que ler", pensade que hoxe é o día ideal para buscar esas páxinas que vos están agardando!

Dot: 54 - Vacacións

Que si, que xa non actualizo nada e estou feita unha bandalla. Xa vos alegraredes cando saia o meu segundo libro.

Polo de agora, vou ir pouco a pouco deixándovos cousas, coma esta ilustracion, a da nova Revista Dot, que xa cumpre 9 aniños!

A revista, coma sempre, tédela en Issuu aquí e seguro que perto vos cae algún punto de distribución para botarlle un ollo en papel.

Stanley

Acuarela sobre lápiz

Sombreado con lápiz

Como vos contei o outro día, á miña morsa faltábanlle cores. Aínda que o papel non era o axeitado (pouca gramaxe), decidín poñerlle as cores con acuarela. Outro(s) día(s), coa acuarela seca, sombreei con dous lápices (un máis brando e escuro, un duro e clariño), ata dalo por rematado. Podería telo traballado un chisco máis, pero estou moi contenta co resulatdo e é un bo entrenamento. Bótolle en falta os bigotes, pero despois de pintado e sen ter reservado os brancos, a cousa non quedaba tan ben como me gustaría. Iso si, o meu amigo (e artistazo!) Marcos xa me dixo como facer e penso armarme cos materiais e probar a facer reservas de brancos moi pronto!

I am the walrus

Non, eu non son a morsa, como di no título, pero non puiden evitar facer a referencia.

Hai días (tardes) que sento a escribir e a cousa sae fácil.

Pásanme as imaxes desa Landereina miña pola cabeza coma se estivese a lembrar unha película. Cando descanso ou paro un anaquiño, a escena na que estou quédaseme en "pause" na fronte e só prosigue cando as mans se pousan no teclado de novo.

Eses días molan. Son días moi produtivos, e a satisfacción ao ver, ao final da xornada, o tempo invertido ou as páxinas resultantes é inmensa.

Un ballestrinque e un cote

Cun ballestrinque no peito

e un cote na tempa,

non hai auga de trebón que me arrede do teu colo

Guíame, 

intenso,

o nordés

e chámame á túa lareira

Sabes?

Non precisas falarme do lume

cando xa me quentaches os pés

Apocalipse sen ti

Foto de Ben Toller

No ilóxico pavor dun despegue
e contra o vento feroz deste febreiro
non hai sangue nos vidros rotos

Nas tétricas néboas dun día a soas
ollo o abismo desta fin

E sei que eu
só temo a apocalipse
sen ti

Dot:53 - Analoxía

Unha bimensualidade máis, aquí tedes a miña ilustración na Revista Dot. Imos xa polo número 53 (podedes lela online aquí).

Propósitos

Os propósitos de ano novo non son o meu, pero mal raio me parta se non comezo cada ano pensando neles.

É un costume, que lle imos facer, e, sinceramente, non quero deixalo.

Porque coido que para pensar neses novos obxectivos cómpre facer balance do que queda atrás, do que xa se fixo, do que aínda non se fixo, do que non sabemos se daremos feito algún día. E iso é bon. Recapitular, recapacitar e reflexionar é moi bon, crédeme.

Decembro en fotos (e feliz 2014!)

Lembrades cando dixen que quería sacar máis fotos? Debe de ser o único propósito de ano novo que cumprín de verdade, de todo. Certo é que quedou xullo sen entrada, pero pode valer para retratalo esta entrada da Feira do Libro de Vigo, que á fin e ao cabo foi no mes. Novembro tampouco ten unha adicada tal cual, pero a viaxe a Roma, Florencia e Venecia ten que contar para algo.

Chegados a decembro, confeso que pouco teño que amosar, pero non podo rematar 2013 sen fotos, non podo non rematalo como comezou: cunhas botas e abondo frío.

Déixovos mostras dun paseo xunto ao mar furibundo de Burela, o río Xunco espléndido e os meus peuíños, de paseo á súa beira, este Nadal.